قوله تعالى إن مثل عیسى عنْد الله مثل عیسى بنزدیک خدا کمثل آدم هم چون مثل آدم است خلقه، منْ تراب بیافرید آدم را از خاک، ثم قال له کنْ فیکون (۵۹) آن گه وى را گفت که باش و مىبود.
الْحق منْ ربک این سخن راست است و پاک بسزا از خداوند تو.
فلا تکنْ من الْممْترین (۶۰) تو که رسول منى از گمان افتادگان مباش.
فمنْ حاجک فیه هر که با تو حجت آرد در کار عیسى منْ بعْد ما جاءک من الْعلْم پس ازین که بتو آمد از پیغام و دانش. فقلْ تعالوْا گوى بیایید، ندْع أبْناءنا و أبْناءکمْ تا بخوانیم پسران خویش، و شما پسران خویش و نساءنا و نساءکمْ و زنان خویش و شما زنان خویش. و أنْفسنا و أنْفسکمْ و ما خود بخویشتن و شما خود بخویشتن. ثم نبْتهلْ پس مباهلت کنیم، فنجْعلْ لعْنت الله على الْکاذبین (۶۱) لعنت خدا کنیم بر دروغ زنان. إن هذا لهو الْقصص الْحق این نامه قصههایى است راست چنان که بود، و ما منْ إله إلا الله و نیست هیچ خدا جز الله. إن الله لهو الْعزیز الْحکیم (۶۲) و خدایست که براستى اوست که توانا و دانا است.
فإنْ تولوْا اگر برگردند از مباهلت، و باز ایستند از تصدیق فإن الله علیم بالْمفْسدین (۶۳) خداى داناست با آن مفسدان و تباهکاران.
قلْ یا أهْل الْکتاب بگو اى اهل کتاب! تعالوْا إلى کلمة سواء باز آیید بسخنى که آن سخن یکسان است بیْننا و بیْنکمْ میان ما و میان شما، ألا نعْبد إلا الله که نپرستیم جز این خداى و لا نشْرک به شیْئا و با وى هیچ انباز نگیریم، و لا یتخذ بعْضنا بعْضا أرْبابا و کسى از ما، کسى را بخدایى نگیرد و خدا نخواند، منْ دون الله فرود از خداى، فإنْ تولوْا پس اگر از پذیرفتن این باز گردند، فقولوا پس شما بگوئید اشْهدوا گواه باشید، گواهى دهید، بأنا مسْلمون (۶۴) بآنکه ما بارى گردن نهادگانیم.